یکی از آسیب ها یا به عبارتی بهتر پیامدهای منفی برگزاری هفته فرهنگی لرستان کوچ دسته جمعی مدیران کل دستگاههای اداری و دست اندرکاران این ادارات به تهران به بهانه حضور در برنامه های هفته فرهنگی لرستان بوده که باعث شده ادارات کل در حوزه پاسخگویی به امورات اداری با مشکل مواجه و نارضایتی ارباب رجوع و مراجعان به این ادارات فراهم شود.استاندار محترم لرستان بعنوان شخصیتی تکنوکرات شهره بوده و از آن جا که دیسپلین اداری یکی از پیش زمینه های دیسپلین یا همان نظم اداری است این امر می بایست مورد توجه استاندار محترم و مدیران ارشد استان قرار می گرفت.
تکریم ارباب رجوع که این روزها به مهم‌ترین شعار مدیران اجرایی در بدو
فعالیتشان تبدیل شده، لابه‌لای هیاهوی ادارات گم می‌شود. حکایت این گمشدگی،
حکایت دربه‌دری مراجعه‌کنندگانی است که هیچ شباهتی به ارباب ندارند و
همچون زیردستان با آنها رفتار می‌شود و به بهانه‌ای مانند کمی دستمزد و
وجود تبعیض و نابرابری و نبود انگیزه در میان کارکنان دستگاه‌ها، این ارباب
رجوع‌ها هستند که قربانی می‌شوند و در استان این امر برجسته و نمود عینی
دارد و کاش در حالی که استان با تدابیر استان محترم در مسیر توسعه پایدار
قرار گرفته و می رود با قرار گرفتن استان بعنوان پایلوت اقتصاد مقاومتی
زمینه شتاب در توسعه یافتگی نصیب لرستان شود نظم اداری و پاسخگویی مدیران
به مطالبات مردم سرلوحه کار مدیران قرار گیرد.
در هفته فرهنگی آنچه مورد بی توجهی دست اندرکاران و برنامه ریزان این هفته قرار گرفت سرنوشت اربابان رجوعی بود که در این هفته در ادارات کل به دلیل حضور پررنگ مدیران کل استان در تهران سرگردان شده بودند اما این امر فقط مختص هفته فرهنگی و غیبت مدیران کل در ادارات نیست و بعضی از ادارات ما نیاز به اصلاح و خانه‌تکانی دارند، چرا که گاهی اوقات مشاهده می‌شود ارباب رجوع در بدو ورود به آن اداره به دنبال آشنا می‌گردد تا مشکلش را سریع‌تر حل کند و بعضی‌ها راحت آشنا پیدا می‌کنند! این از علائم بیماری یک اداره تلقی می‌شود. انسان سرمایه‌دار و بی‌سرمایه، اداری و غیراداری، منصب‌دار و بی‌منصب، شهری و روستایی و… از حقوق یکسان در ادارات برخوردار هستند، اما گاهی می‌بینیم که به یک دید به این افراد نگاه نمی‌شود و در مراجعه به ادارات سرمایه‌دار، منصب‌دار و… بیشتر تحویل گرفته می‌شوند و کارشان در کمترین وقت ممکن به سرانجام می‌رسد و این یکی از معضلات و مشکلات جامعه تلقی می‌شود چون با مقدم و موخر کردن، وقت دیگر مراجعان گرفته می‌شود و انسان قطعا در این مورد مسوول خواهد بود.
مدیریت ارشد استان قطعا این مهم را مد نظر قرار خواهد داد و واقف هستند که
وقتی مدیریت زمان و زمان‌بندی در سازمان وجود ندارد، مردم مراجعه‌کننده هم
به نوعی وقت‌سنجی خود را از دست می‌دهند که به نوعی همان سوخت فرصت‌هاست.
به یک اداره می‌رویم، کارمند پاسخگو مشغول چای‌خوردن است یا باتلفن همراهش
صحبت می‌کند و… این گونه کارکرد و بهم ریختگی زمان‌بندی پیوسته در وقت
اداری، در برخی کشورها وجود ندارد. کارمند در آنجا به هنگام آغاز کار، تلفن
همراه خود را خاموش می‌کند و… اما متاسفانه ما به دلیل نبود رعایت
زمان‌بندی انجام وظیفه در کار اداری، باعث نارضایتی و اعتراض ارباب رجوع و
لذا مقوله تکریم ارباب رجوع از جایگاه اصل خود دور می‌شود. تکریم ارباب
رجوع چه برگرفته از ویژگی‌های اخلاقی برخی کارمندان و چه ضعف نظام اداری،
حلقه مفقوده کار در ادارات لرستان است و به‌رغم تاکید شعارگونه در آن
همچنان مغفول مانده است. به نظر می‌رسد سازمان‌های اجرایی برای تحقق آن به
دستورالعمل‌هایی با ضمانت اجرایی و نظارت‌های نظام‌مند احتیاج دارند و این
امر نیاز به جراحی دارد.