چاوشی
خوانی یا چوشی خوانی یکی از سنت های مسلمانان است که برغم این که در برخی
مناطق فراموش شده اما هنوز هم در بین مردمان روستاهای شهرستا ن الیگودرز
جایگاه والایی دارد.
یکی از آیین های قدیمی در شهرهای بختیاری
نشین که در ایام محرم و همزمان با آغاز سفر زایران عتبات عالیات رنگ و بوی
تازه ای به خود می گیرد چاوشی خوانی است.
چاوشی را افراد خاصی می خوانند و عمدتا در مراسم بدرقه زایرین قبر اباعبدالله الحسین(ع) خوانده می شود.
حاج
عزیز الله چاوشی خوان معروف روستای فرسش الیگودرز می گوید چاوشی در نبود
امکانات تبلیغی در گذشته بوجود آمده است و برای همراهی با زائران ائمه
خوانده می شود.
وی بر این باور است که اشعار معنوی و سراسر ادبی چاوشی
برغنای آن افزوده است و حضور دسته جمعی مردم همراه با بوی عطر و گلهای یاس و
شیرینی و نقل ونبات و دود اسفند همگی برکیفیت این مراسم اضافه کرده است.
وی
قدمت چاوشی خوانی را در روستاهای شهرستان الیگودرز بسیار زیاد می داند و
می گوید تا آنجا که یادم هست مرحوم شمسی(استاد قرآن) روستا کتاب تاریخی
داشت که سابقه چاوشی خوانی را به قبل از دوران صفویه مربوط می دانست.برخی از بزرگان روستا نیز می گویند:چاوشی از زمان جابر ابن عبدالله انصاری که اولین زایرقبر امام حسین (ع) بوده به میراث مانده است.
در
این ایام که خیل عظیم دلدادگان امام حسین (ع) روانه کربلا هستند یکی از
بهترین رسانه ها برای اعلام ورود زایر کربلا همین چاوشی خوانی است که
متاسفانه در برخی مناطق به دست فراموشی سپرده شده است .
فرسش یکی از
روستاها و مناطقی است که زنگ و بوی چاوشی خوانی را هنوز هم با همان سبک و
شیوه حداقل 200 سال قبل حفظ کرده که برخی وجود چهار امامزاده از نوادگان
امام موسی ابن جعفر در این روستا را دلیل این امر می دانند.
اکثر مردم
این روستا به کربلا مشرف شده اند و همه می دانند هنگام بلند شدن صدای چاوشی
در حرم امامزاده یعنی اینکه مسافری به کربلا می رود یا از کربلا باز می
گردد.
در این روستا حتی افراد جوان و نوجوانانی هستند که به خوبی و تسلط
کامل و با همان سبک و رویه بزرگان و پیر مردان چاوشی خوانی می کنند.
به
هرحال چیزی که شیرینی بازگشت از کربلا را برای زایر مرقد امام حسین (ع)
بیشتر می کند و عشق و علاقه مردم این روستا را به استقبال از زایرین کربلا
بیشتر می کند همین چاوشی خوانی دسته جمعی است که شایسته است مسوولین فرهنگی
برای حفظ این میراث ارزشمند فرهنگی تدابیری اتخاذ کنند.