(نام خدا) همیشه، زینت هر نامه‌ام جدا نبوده هرگز، ز متن برنامه‌ام
چونکه بُوَد نخستین، معلمم کردگار که از معلم شده، خزان زردم بهار
بعد از خدا انبیاء، معلمین بشر پیغمبران نورِ مسیر و دین بشر
که بی‌معلم جهان نمی‌شد آفریده بر تن آفریده با علم خود دمیده
معلمی مقامی در آن رضای خدا آثار تعلیم آن تا ماورای فضا
الفبا بی‌معلم، سترون است و عقیم (ماما)ی زایندگی معلم است و تعلیم
بر تو معلم درود که آیت خدایی معلم معرفت، قبله نمای مایی
زمزمه‌ی محبت چو گوشم از تو شنید با (پای دل) به سویت جمعه به مکتب دوید
آموختم من از تو(چگونه زیستن) را مسیر زندگی با حفاظت از وطن را
تو قبله ی (تواضع) اسوه‌ای در (مناعت) آزاده‌ای که داری شهامت و شجاعت
ای (نخل سایه گستر) با میوه‌ی فراوان هستی تو بر جامعه رهنما و سایبان
(درس خداشناسی) دادی ز باور خود مست از ادب نمودی از خم و ساغر خود
توحید از لب تو جاری به جان ما شد که شکر پروردگار ذکر زبان ما شد
بی تو نمی‌شناختم قطعاً خدای خود را در سختی و بلایا راه و دوای خود را
دارد قداستی خاص شغل شریف شما که برگزیدگان در صف و ردیف شما
تو را خدا برای هدایت آفریده درس (جهاد اکبر) از تو به ما رسیده
(درس طهارت دل) طریق بنده بودن ترانه‌ی صداقت برای هم سرودن
پاداش خدمت تو، با آنکه آفریدت از ما فقط برآید تشکر و تهنیت
نامت به خیر و نیکی، ورد زبان مردم آبادی از تو دیده (مزرع جان) مردم
بوسه ی (نقاش) پیر بر جان آموزگار همچو سلام ذره به شمس پروردگار
انتهای پیام/*