تابناک گزارش می‌دهد؛

بازتاب آرامش مادرانه؛ لالایی لُری از گهواره تا میراث ملی ایران

گروه استان‌ها - صدای آشنای «لالایی» پیوندی ناگسستنی میان مادر و فرزند و پلی از دیروز به فرداست، اکنون این نغمه‌های آرام‌بخش لُری که قرن‌ها لالایی‌گوی کودکان این سرزمین بوده‌اند با ثبت در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس از گمنامی به اوج اعتبار رسیده‌اند.
کد خبر: ۱۲۰۸۸۷۹
تاریخ انتشار: ۲۸ مهر ۱۴۰۴ - ۰۱:۱۰ 20 October 2025

بازتاب آرامش مادرانه/ لالایی لُری از گهواره تا میراث ملی ایران

به گزارش خبرنگار تابناک از استان لرستان، فرهنگ هر قوم و ملتی آینه‌ای تمام‌نما از هویت، تاریخ و ریشه‌های آن است، در این میان میراث فرهنگی ناملموس‌ شامل آداب و رسوم، زبان، موسیقی، داستان‌ها و هنر‌های شفاهی، نقش حیاتی در حفظ و انتقال این هویت ایفا می‌کند.

خبر مسرت‌بخش و نویدبخش ثبت «لالایی محلی لُری» در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس کشور نه تنها برای مردم لرستان بلکه برای تمامی دوستداران فرهنگ و هنر ایرانی گامی مهم در راستای صیانت از یکی از ارزشمندترین جلوه‌های فرهنگ شفاهی و موسیقایی مردم لر به شمار می‌رود.

«عطا حسن‌پور» مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان لرستان، با اعلام این خبر مهم، لالایی محلی لُری را به عنوان نمادی اصیل از فرهنگ مردم لر معرفی و اظهار کرد: این ثبت ملی بر اساس مواد (۱۱ و ۱۲) قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون حراست از میراث فرهنگی ناملموس مصوب سال ۱۳۸۴ مجلس شورای اسلامی و همچنین مواد (۲ و ۳) آیین‌نامه اجرایی آن مصوب سال ۱۳۸۷ هیئت وزیران صورت پذیرفته است.

وی افزود: این روند قانونی نشان‌دهنده اهمیت و جایگاه ویژه این میراث ناملموس در سیاست‌های کلان فرهنگی کشور است و در راستای پاسداشت و معرفی میراث فرهنگی ناملموس شهر‌ها و روستا‌های لرستان و به منظور صیانت از عناصر ارزشمند فرهنگ بومی انجام شده است.

لالایی تنها یک آواز ساده برای خواباندن کودک نیست بلکه دریچه‌ای است به دنیای عواطف، باورها، آرزو‌ها و نگرانی‌های مادران، لالایی‌های لُری نیز از این قاعده مستثنی نیستند، این نوا‌های دلنشین سرشار از مضامین عمیق انسانی شامل عشق مادرانه، آرزوی آینده‌ای روشن برای فرزند، بیان سختی‌های زندگی و حتی انعکاس وضعیت اجتماعی و اقتصادی یک دوران خاص هستند؛ هر لالایی داستانی نهفته در دل خود دارد که نسل به نسل منتقل شده و بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت فرهنگی یک جامعه است.

ثبت ملی این لالایی‌ها از چند جهت حائز اهمیت است، در عصر جهانی‌شدن حفظ خرده‌فرهنگ‌ها و سنت‌های بومی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و ثبت لالایی لُری‌به عنوان بخشی از هویت مردم لر، به تقویت حس تعلق و غرور فرهنگی در میان نسل‌های جدید کمک می‌کند.

با گذشت زمان و تغییر سبک زندگی بسیاری از سنت‌های شفاهی در معرض خطر فراموشی قرار می‌گیرند و ثبت ملی به معنای مستندسازی و نگهداری رسمی این میراث است که زمینه را برای پژوهش و بازتولید آن فراهم می‌آورد، قرار گرفتن در فهرست ملی گامی اولیه برای معرفی این میراث ارزشمند به مجامع بین‌المللی و احتمالاً ثبت جهانی آن در آینده است که به شناخت بیشتر فرهنگ غنی ایران در سطح جهانی کمک شایانی می‌کند. 

این ثبت فرصت‌های جدیدی را برای محققان و پژوهشگران در زمینه مردم‌شناسی، موسیقی‌شناسی، زبان‌شناسی و جامعه‌شناسی فراهم می‌آورد تا به بررسی عمیق‌تر محتوا، ساختار و کارکرد‌های اجتماعی لالایی‌های لُری بپردازند، در نهایت‌معرفی میراث ناملموس می‌تواند به جذب گردشگران فرهنگی که علاقه‌مند به شناخت آداب و رسوم و فرهنگ بومی هستند کمک کند و به رونق اقتصادی منطقه منجر شود.

ثبت ملی لالایی لُری، نقطه آغازین یک مسیر طولانی برای پاسداشت واقعی این میراث است، برای تضمین تداوم و انتقال این میراث به نسل‌های آینده اقدامات تکمیلی ضروری است که از جمله این اقدامات می‌توان به برگزاری کارگاه‌های آموزشی برای مادران و کودکان با هدف آموزش لالایی‌های محلی و تشویق به استفاده از آنها تهیه و تولید کتاب، آلبوم‌های صوتی و تصویری، مستند‌های تلویزیونی و حتی انیمیشن‌هایی با محوریت لالایی‌های لُری اشاره کرد.

همچنین حمایت از خوانندگان و هنرمندان محلی که در زمینه اجرای لالایی‌ها فعالیت می‌کنند انجام پژوهش‌های بیشتر برای جمع‌آوری و مستندسازی تمامی گونه‌ها و لهجه‌های مختلف لالایی‌های لُری در سراسر استان و گنجاندن بخشی از این میراث در محتوای آموزشی مدارس استان لرستان برای آشنایی هرچه بیشتر کودکان و نوجوانان از اهمیت بالایی برخوردار است.

در نتیجه، ثبت «لالایی محلی لُری» در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس دستاوردی بزرگ برای استان لرستان و کشور ایران است، این اقدام نه تنها به حفظ یک سنت دیرینه و زیبا کمک می‌کند بلکه زمینه را برای شناساندن عمق و غنای فرهنگ شفاهی مردم لر به نسل‌های آینده و جهانیان فراهم می‌آورد، امید است با برنامه‌ریزی‌های جامع وهمکاری همه جانبه نهاد‌های فرهنگی و مردم، این میراث گرانبها همواره زنده و پویا باقی بماند.

گزارش: پگاه دالوند

انتهای پیام/

آخرین اخبار