به گزارش ایسنا، استاد "حسن ناهید" در آئین رونمایی از کتاب آموزش ساز «یسنای»، با بیان اینکه 62 سال در کار ساز بادی به ویژه نی مشغول به فعالیت هستم، اظهار کرد: نواختن نی مشکل‌ترین ساز است به طوریکه شاید از نظر ساختاری ساده باشد اما از نظر تکنیک نوازندگی بسیار مشکل است.
وی با بیان اینکه در گذشته فقط استاد کسایی در اصفهان و من در شیراز نی می‌نواختیم، تصریح کرد: در سن 12 سالگی خطاب به استاد کسایی نامه‌ای نوشتم و خواستار راهنمایی از او شدم که در نهایت لطف جواب نامه‌ام را داد و مرا به اصفهان دعوت کرد به طوریکه از آن زمان تا آخرین روزهای زندگیش با هم مراوده داشتیم و ارتباطمان را قطع نکردیم.
این نوازنده پیشکسوت موسیقی با اشاره به وجود نوازندگان خوب ساز نی در یکایک شهرهای کشور خاطرنشان کرد: تا 15 سال پیش کسی تصور نمی‌کرد خانمی نی بنوازد اما امروز می‌بینیم که چندین خانم مشغول نواختن این ساز هستند.
وی با بیان اینکه جوان‌های با استعداد زیادی به سمت نواختن نی گرایش یافته‌اند، یادآور شد: ساز یسنای استاد بیگی در ارکسترهای ایرانی صدایی لطیف و در عین حال بم و خش‌دار دارد هر چند در ابتدا این ساز نواقصی داشت اما بیگی به مرور زمان نواقص آن را برطرف کرد و نشان داد علاقمند پرورش ساز و هنر ایرانی است.
وی یادآور شد: نی در ابتدای نواختن صدایی ندارد، بعد از مدت‌ها کار صدایی ناصاف از آن به گوش می‌رسد و پس از سال‌ها تلاش صدا شیشه‌ای می‌شود اما میتوان گفت نی یسنای به ارکستر صدای بم و لطیفی می‌دهد کما اینکه کیوان ساکت در آخرین ارکستر خود از ساز یسنای استاد بیگی بهره برد.
ناهید با اشاره به اینکه از سال 39 با سازهایی نظیر قیچک باز، قیچک آلتو و سنتور باز کارم را آغاز کردم، تصریح کرد: هم‌اکنون انواع سازهای کششی همچون کمانچه توسط نوازندگان نواخته می‌شود.
وی ادامه داد: زمانی تعداد نوازندگان از انگشتان دست تجاوز نمی‌کرد اما امروز به همت اساتیدی چون مهدی مفتاح که ساز قانون را می‌نواخت و کتابش هم نوشته شد، نوازندگان زیادی پای به عرصه موسیقی گذاشته‌اند.
ناهید اظهار کرد: تا 40 سال گذشته فکر می‌کردند عود یک ساز غربی است و نواختن آن در کشور مرسوم نبود چراکه به شیوه مضراب‌های مقطع اجرا می‌شد اما با حضور عبدالوهاب شهیدی استاد هنر خوانندگی این نوع نواختن تغییر کرد و روش ایرانی جایگزین آن شد.
وی در بخش دیگری با بیان اینکه با تشویق نوازندگان میتوان جایگاه ویژه‌ای به موسیقی ایران در میان سایر کشورها اختصاص داد، تصریح کرد: چرا موسیقی ایران همانند موسیقی عربی و هندی شهرت نیافته است؟ من معتقدم علت آن را باید در کم‌کاری و کوتاهی عوامل موسیقی جست‌وجو کرد.
