به گزارش تابناک اصفهان، ورزشگاه نقش جهان که سال هاست همانند پروژه های مترو، مسجد مصلی و تونل بهشت آباد و . . . به گره کوری برای ورزش اصفهان تبدیل شده است از یک سو و از سوی دیگر وضعیت نابسامان هیات های ورزشی و دیگر رشته های ورزشی که از حامیان بزرگانی چون سپاهان و ذوب آهن را ندارند از سوی دیگر باعث شده که ورزش اصفهان دچار رخوت و رکودی شود که نمود آن را می شود به راحتی با نگاهی به لیست بازیکنان ملی پوش و تیم های ملی مشاهده نمود.
ورزش اصفهان طی جند سال گذشته اسیر اختلافات و رفتارهای سلیقه ای مدیران کل قرار گرفته است و کسی نیز پاسخگوی سوء مدیریت ها نبوده است. پس از بازنشستگی غلامرضا شیران از اداره کل تربیت بدنی استان، رشید خدابخش که منتظر بازگشت به اصفهان بود بر صندلی این سمت نشست و از همان ابتدا با تمسک به اینکه قرار است برنامه جامع ورزش اصفهان نگاشته شود توانست برای خود و مجموعه اش زمان بخرد و با تکیه بر این موضوع، تمام فکر و ذهن خود و مجموعه اش را معطوف به نگارش این برنامه کرد.
حضور خدابخش در اصفهان با ادغام سازمان ملی جوانان و سازمان تربیت بدنی همراه شد و مدیرکل ورزش و جوانان از همان روزهای نخست ادغام با توجه به عدم شناخت دو مجموعه از یکدیگر، زمینه های اختلاف به شدت پر رنگ و پررنگ تر می شد و از سوی دیگر اختلاف رشید خدابخش با رؤسای برخی هیات های ورزشی زمینه ساز برکناری وی را فراهم آورد.
پس از آن با حضور محمد جواهری در اداره کل ورزش و جوانان شرایط بدتر از قبل شد. برنامه ای که ساعت ها نفر برای آن زحمت کشیده شدند داخل قفسه های آرشیو بایگانی شد و عدم توان مدیریتی وی، ورزش اصفهان را با تنش های گاه و بی گاه روبرو ساخته بود.
با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، امیدها در ورزش اصفهان بالا رفت تا با تغییر در بدنه مدیریتی استان، ورزش اصفهان نیز از این شرایط خارج گردد. با انتخاب رسول زرگرپور به عنوان استاندار اصفهان هدف گذاری مجموعه دولت در مورد استان اصفهان تا حدودی مشخص شد که مسأله آب در اولویت برنامه های استان قرار دارد، برنامه ای که بعد از گذشت بیش از دو سال هنوز به فرجام نیکی نرسیده است.
حضور محمد سلطان حسینی که یک چهره دانشگاهی بود در ورزش اصفهان نوید بخش خوبی برای بازگشت برنامه محوری در اداره ورزش و جوانان اصفهان بود، اما وی نیز به دلیل عدم تجربه مدیریتی نتوانسته تا کنون با نگاهی اجرایی به مسایل ورزش اصفهان بنگرد و هنوز قفل های بسته ای بر پروژه های ورزشی و هیات های ورزشی زده شده است. قفل هایی که در حال زنگ زدن است و بازگشایی آن بدون تردید مشکلاتی را به دنبال خواهد داشت.
در این موضوع شکی نیست که اگر نام دو باشگاه بزرگ ذوب آهن و سپاهان را از ورزش اصفهان حذف کنیم عملا چیز قابل دفاعی نه در بحث ورزش و نه در بحث جوانان باقی نمی ماند و این موضوع برای استانی که دایه دار پایتختی ایران اسلامی است ضعف بزرگی محسوب می شود.
رسول زرگرپور به عنوان استاندار اصفهان باید با نگرشی متفاوت به حلقه مشاورین خود به ویژه در زمینه ورزش بنگرد و در کنار همه مسایل و مشکلات این استان، معضل ورزش و جوانان که نقطه تاریکی در کارنامه مدیریتی استان است را به فرجام نیکویی برساند.
بابا به استاندار چه