به گزارش تابناک قم، به نظر شما چند نفر از دانشجویان امروز ایران، از حوادث پاییز 1332 مطلع هستند؟ اصلا خود شما که این متن را میخوانید، میدانید چه اتفاقاتی در آن روزها برای ایران و ایرانی افتاد؟ چه شد که این 3 جوان ایرانی که میتوانستند از دانشمندان و آینده سازان کشور باشند، در خون خود غلتیدند؟ البته ایران برای اسلامی شدن از این جوانان، بسیار تقدیم کرده است، اما این سه نفر شاید کمی با بقیه فرق داشته باشند، چرا که روز شهادتشان را روز "دانشجو" نامیدند و با تقدیم خون خود ثابت کردند که جوان ایرانی در هر کسوت و موقعیتی که باشد، قلبش برای ایران میتپد.
مروری کوتاه بر 16 آذر 1332
روز 24 آبان سال 1332 اعلام شد که ریچارد نیکسون معاون آیزنهاور رئیس جمهور وقت آمریکا به ایران سفر میکند؛ از بعد از کودتای 28 مرداد، فضای حکومت نظامی همچنان بر کشور حاکم بود و این فضای خفقان آور باعث نارضایتی مردم شده بود.
خبر سفر نیکسون به ایران، ادامه اجرای حکومت نظامی و اعلام تجدید رابطه با انگلستان همگی باعث شد تا از روز 14 آذر تظاهرات در مناطق مختلف شروع و حتی عدهای دستگیر شوند؛ روز 16 آذر دانشجویان بعد از ورود به دانشگاه متوجه فضای امنیتی دانشگاه شدند، البته برای جلوگیری از ایجاد تنش بین دانشجویان و نظامیان حاضر در دانشگاه، چند دانشکده تعطیل و بعد از مدتی کل دانشگاه تعطیل اعلام شد.
حضور چند نظامی در یکی از کلاسهای درس دانشکده فنی مهندسی به بهانه دستگیری دوتن از دانشجویان معترض به حضور نظامیان در دانشگاه، باعث بهم ریختگی دانشکده و در نهایت صدور دستور آتش به نظامیان شد؛ دانشجویان بسیاری زخمی شدند و قندچی، شریعت رضوی و بزرگ نیا به شهادت رسیدند.
دو روز بعد از این واقعه، در حالی که هنوز خون شهدای دانشجو تازه بود، نیکسون به ایران میآید و در دانشگاه تهران، دکترا افتخاری حقوق را دریافت میکند.
این تنها بخشی از تاریخ خونین ایران است، کشوری که برای به دست آوردن آزادی و استقلال، رنج دوران دید و خون دلها خورد؛ دانشجو موذن جامعه است و اگر خواب بماند نماز امت قضا میشود.
دانشجویان دیروز خون خود را تقدیم کردند تا به آزادی و استقلال ایران برسند، دانشجو امروز باید تمام تلاش خود را برای حفظ این استقلال به کار بگیرد، باید بصیر باشد، دانشجو باید چشم، عقل و دست جامعه باشد.
دانشجو امروز باید بداند چه اتفاقی در حال رخ دادن است، باید در مقابل دشمن، مدافع نظام و دولت باشد حتی اگر با آنها اختلاف نظر دارد، باید بداند اولویت کشور چیست، باید بتواند نقد سازنده را از تخریب تشخیص داده و باید بداند که قرار است آینده سازوطن به دست او ساخته شود.