مهدی ذوفَن، فرزند حسن علی ذوفن استاد شهیر قلمزنی اصفهان بود که در زمستان سال ۱۳۰۹ در اصفهان به دنیا آمد و پس از ۹۰ سال زندگی هنرمندانه بدلیل ابتلا به بیماری کرونا در تهران درگذشت و در قطعه نامآوران باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده شد.
مهدی، نزدیکترین فرزند به پدرش از حیث هنر و سلوک بود که از پنج سالگی به کارگاه پدرش میرفت و شاگردی میکرد؛ او در سال ۱۳۳۰ به سربازی رفت و در سال ۱۳۳۳ ازدواج کرد؛ مهدی ذوفن با تشویق استادش مدتی به کار نقاشی و قلمزنی پرداخت اما تشویق استاد بهزاد باعث تصمیم جدی او در ادامه راه قلمزنی شد.
او سه فرزند داشت که یکی از آنها به نام محمد علی در دوران دفاع مقدس به شهادت رسید.
پدر مهدی ذوفن، کارگاه بزرگی داشت که در آن ظروف، گلدانها و شمعدانهای نقره برای اهدا به دولتهای خارجی ساخته میشد؛ استاد حسین بهزاد وقتی طراحیهای او را دید به وجد آمد و او را به هنر روی مس تشویق کرد؛ او ابتدا به قلمزنی روی آورد و پنجههایش تیز و سبکبال بودند اما پس از مدتی به سبک قلم گیری روی آورد و در پی طرحهای نو بود؛ در سبک قلمگیری بر روی مس، ضربه نمیزنند بلکه قلم بر آن بی وقفه میرقصد.
مهدی ذوفن مانند پدرش معتقد بود که قلمزن باید خلاق باشد و اینگونه بود که بیش از ۲۰۰ اثر فاخر از خود به یادگار گذاشت که از مهمترین آنها میتوان به تزیین درهای حرم مطهر امام رضا(ع) اشاره کرد.