دین بُوَد وامدار خون (شهید) گر نبود، این درخت می خشکید
مشعلش سرد می شد و خاموش بر جهان اینچنین نمی تابید
گر بُوَد سربلند و، مقتدر است اقتدار از مجاهدان دارد
سرو آزاده ای ست و، بالنده ز شهید مانده است و جان دارد
دین ز (هابیل) به ما رسیده به ارث در حقیقت امانتی ز خداست
از لب مصطفی رسیده به گوش تا قیامت قیام حق برپاست
غیرت امت نبی(ص) و علی(ع) کرده رفع خطر ز مکتب خود
کربلا با حماسه ی جاوید شد چراغ مسیر و مذهب خود
مذهب استقامت مثبت مذهب کربلا و سالارش
دین ز خون حسین(ع) شد بیمه لحظه لحظه شکفته بازارش
دشمن ذلت است این آیین عزت واقعی در این مذهب
بر علیه فساد و ظلم و زور قبله ی حرییت، همین مذهب
مذهب مصطفی(ص) و آل علی(ع) مذهب رحمت و فراگیر است
عملا (دین ناب پیغمبر) الگوی اعتدال و تدبیر است
سر تعظیم دارد این مذهب پیش ادیان آسمانی و پاک
پیرو صادق همین مذهب می زند بر روان خود مسواک
ار مذاهب عبور باید کرد تا به کاملترین آن پیوست
جمله ای که مفسرین گفتند (شیعه) کاملتر از رقیبان است
گر زبانش ز قفل وا می شد گفتمان رقیب رسوا بود
شیعه همواره بوده زیر تیغ دست دشمن به کشتنش وا بود
گر جواز سخن به شیعه دهند جذب بوستان مرتضی(ع) بشوند
گوش بر دیگران بگردد کر که به اردوی دیگران نروند
اعتقاد و عمل به احکام را شیعه می خواهد از مریدانش
شیعه باید چو مقتدای خود بنهد سر به امر قرآنش
آی (نقاش) طلب بکن ز خدا که هدایت شوی به راه علی(ع)
شیعه ای که ببیند او خود را تحت اندیشه و نگاه علی(ع)
انتهای پیام/*